La 75a datreveno de la Universala Deklaracio pri la Homaj Rajtoj bedaŭrinde atestas kiel fora estas la kompleta apliko de tiu fundamenta dokumento. Jure tion klarigas la fakto ke ĝi ne estas devontiga teksto. Eĉ en Esperantio la homaj rajtoj estas menciitaj preterpase en la statutoj de la plej gravaj asocioj.

“Hodiaŭ la mondo estas fragmentita politike, kaj tro ofte fiaskas trakti la kaŭzojn radike de konfliktoj. Ni devas ensalti kaj liveri helpon por savi vivojn. Temas pri vastigo de la fondocelo de Unuiĝintaj Nacioj (…) Savi estontajn generaciojn el la vipo de milito”, ĵus deklaris Martin Griffiths, diplomato kiu ĉe UN gvidas la agadon pri humanitara kaj urĝa helpo.

Kadre de la ĝenerala privatigo, per adjudikoj aŭ fordonacoj, de la ankoraŭ ekzistantaj servoj de la Universala, estintus oportune transformi la libroservon en firmaon, kun sidejo ĉiam en Nieuwe Binnenweg 176. La firmaon gvidus (kaj kunposedus) la nuna libroservestro.

La Komitato de Kultura Centro Esperantista kunvenos en la Esperanto-Domo de Svislando 9 decembro 2023. Partoprenos ankaŭ la gekomitatanoj rezidantaj eksterlande, escepte de unu. La revizoroj estas invititaj, sen voĉrajto.

Jam centjara, la ĵus forpasinta Henry Kissinger (1923-2023) kapablis je lucida menso por lasta geopolitika kontribuo, eĉ sukcesa, se konsideri la sintenon de la pekinaj gvidantoj post lia vizito. Renkontinte kaj aŭskultinte lin, dum partia landa kongreso en Rimino, printempe 1987, mi estis impresita ne pro la enhavo de liaj frazoj, sed pro lia elparolo.

Multiĝas la kritikoj kontraŭ unuopaj servoj de la Universala, kiel simptomo de nerenversebla krizo. S-ro Osmo Buller elektis nordeŭropan skandalisman retgazeton por atako kontraŭ revuo “Esperanto”, nome la nuna redakcio, kies ĉefaj responsuloj situas en Moskvo. La argumentado estas multe pli serioza ol la elektita tribuno.

La kompleta sendependiĝo de Civila Esperanta Servo (CES), ĝis nun laborgrupo interna al la Esperanta Civito, sen la jura statuso de establo, povus konduki al la fondo de la unua transkontinenta esperantista institucio registrota en Afriko.

Ĉe la Esperanta Civito laborgrupo el parlamentanoj kiuj membras en Feminisma Esperanta Movado kaj Itala Interlingvistika Centro finis la preparon de direktivopropono pri sekureco, baldaŭ liverota al la Konsulo, por ke li alvoku la paktintajn establojn al Forumokonsulto. La direktivo koncernas la sekurecon en publikaj aranĝoj (kun)organizataj de paktinto.

Dum la du unuaj semajnfinoj de februaro 2024 Afrika Esperanto-Instituto realigos staĝon ĉe la Tanganika Esperanto-Domo en Bujumburo, por trejni redaktistojn: homojn kiuj kapablas redakti protokolon, raporton, gazetaran komunikon, intervjuon, artikolon ktp. Kurso, tranoktadoj, manĝoj en/apud la Domo.

La esperanta kulturo ekspansias en la neŭŝatela respubliko ankaŭ danke al monata legorondo organizata de Kultura Centro Esperantista en la kantona ĉefurbo. En Neŭŝatelo nenio okazas de pluraj jaroj, kvankam iam ekzistis tie aktiva klubo. Lasta aktiveco okazis kunlabore kun Bibliomonde, multlingva publika biblioteko mastrumata de volontuloj en urbocentra palaco.

Sub la gvido de la Senata grupestrino, Lorena Bellotti, Verdanoj daŭrigas la preparadon de sia programo por la elektoj de 2024. La aktiveco komenciĝis fine de julio per konferenceto en Ĉaŭdefono, kaj transformiĝis al regulaj virtualaj kunsidoj je la lasta endredo de ĉiu monato.

Tutmonda Esperantista Junulara Organizo travivis preskaŭ dudek jarojn (inkluzive de la mondmilitaj) en heteronoma sendependeco: post komenca paternalisma fazo (lernejanoj plus instruistoj) ĝi liberiĝis el ŝajna “oldula kuratelo” en la 1950aj por eniri la longan fazon de junulara sekcio de UEA, sen jura personeco.