Laŭ la art. 7, par. 4 de la Konstitucio, rilate al la blazono de la Esperanta Civito “personigo de la insignoj eblas sur la verda kampo, per moto, siglo aŭ bildo prefere blanka”. Establoj povas do havi propran blazonon, surbaze de la Civita: la blazonoj estas registrendaj ĉe la Registra Instanco, blazona fako.

Kun la kutima akurateco la nova numero de “Literatura Foiro” (305, junio 2020) survojas al la fidela abonantaro. Samtempe LF survojas al la lasta rekordo al si mankanta: la kultura revuo en esperanto kun plej multe da eldonitaj numeroj.

La redakcio de HeKo ricevis de la Akademio de Esperanto (AdE) la Oficialan Komunikon n-ro 32. Ĝi estas repliko de la Akademia Estraro al provokema blogisto, kiu efektive celis embarasi aliajn subjektojn (precipe TEJOn), sed la afero misevoluis envolvante akademianon.

Dum la lastaj du jaroj la Centra Oficejo de Universala Esperanto-Asocio pli ol duoniĝis. Kvankam la koncerna retpaĝo ankoraŭ montras ses oficistojn (el iama deko), du el ili delonge maldungiĝis: ges-roj Katarzyna Marciniak kaj Ralph Schmeits. Aliaj restas nur partatempe, tiel ke la stabo ne atingas kvar salajratajn unuojn plene.

Diversaj subjektoj, diversaj elektosistemoj en Esperantio. La plej originala estis tiu de Sennacieca Asocio Tutmonda, kiu siatempe unue elektis la urbon, kies kandidata teamo gvidos la Asocion: praktike ĉiam Parizo. Krome supernacia komitato kun delegitoj laŭ la horzonoj, emfaze al la sennacieco. Plus la rolo de la Kongreso, pli grava ol tiu de la Universala aŭ la Junulara.

Antaŭ precize sepdek jaroj Robert Schuman, franca ministro pri eksteraj aferoj, per publika deklaro prajmis la procezon kiu kondukos ĝis la nuna Eŭropa Unio. Tial la Naŭa de Majo estas konsiderata la Eŭropa Tago, kaj en multaj lernejoj de la kontinento oni celebras ĝin per prelego, konkurso, ekspozicio.

Akurate kiel ĉiam, la skajpa kunveno de la redakcio de “Literatura Foiro” okazis hodiaŭ vespere (laŭ mezeŭropa horo), sub la gvido de c-ino Perla Martinelli, ĉefredaktoro. Partoprenis ĉiuj fakaj redaktoroj: gec-anoj Marie-France Conde Rey (kino), Carlo Minnaja (recenzoj), Fernando Pita (planlingvistiko), Giorgio Silfer (teatro kaj historio).

Lestgroup, la organiza partnero de Itala Interlingvistika Centro, petas prokrasti la 2an Interlingvistikan Seminarion, planitan por la 23a de majo 2020, kun la partopreno de du elstaraj lekciantoj: profesoroj Davide Astori kaj Giorgio Silfer.

Dum ĉi tiuj tagoj kunvenas la Parlamento de la respubliko kaj kantono Neŭŝatelo, unuafoje post la transdono de ĉiuj povoj al la ekzekutivo, por fronti la pandemion en ĉi tiu parto de Svislando.

Esperantic Studies Foundation en Usono kaj Pro Esperanto en Svislando estas la plej konataj financaj fondumoj en Esperantio. La unua fondiĝis en 1968 kaj, krom epizoda prezido de d-ro Mark Fettes (kiu samtempe prezidis la Universalan Asocion), ĝi estas praktike regata de prof. d-ro Humphrey Tonkin de post duona jarcento.

La prezidanto de Tutmonda Esperantista Junulara Organizo ĵus ricevis la inviton partopreni en la festa ceremonio okaze de la 40a datreveno de la Manifesto de Raŭmo, fine de julio 2020 en Ĉaŭdefono. Eĉ pli: la invito etendiĝas al la tuta Komitato de TEJO, kiu povus dum du diurnoj gasti en la Esperanto-Domo de KCE por verŝajne sia sola fizika sesio en la nuna jaro.

La Asembleo de Kultura Centro Esperantista okazis hodiaŭ kvorume en Ĉaŭdefono: rimarkinda la partopreno de la delegitoj de Esperanta PEN-Centro, Feminisma Esperanta Movado kaj Esperanta Naturamikaro; ne ĉeestis la prezidantino de LF-koop, sen. Marie-France Conde Rey. Unuafoje partoprenis la KCE-Asembleon c-inoj Raya Androvska kaj Manuela Blanco.