La kunprezidantoj de Svisa Esperanto-Societo (Mireille Grosjean kaj Dietrich Weidmann) dissendis alvokon por batali jure kaj amasmedie (ĉu eĉ per aikido?) kontraŭ japana entrepreno kiu “piratis la sanktan nomon” de la organo de Universala Esperanto-Asocio. La prezidanto de la Universala aliĝis al la premo tiurilate, dum Japana Esperanto-Instituto sekvas malpli sangosoifan taktikon.

En hodiaŭa cirkulero al la stabanoj kun deĵora ofico en unu el la infrastrukturoj de la Esperanta Civito (la du, baldaŭ tri, Esperanto-Domoj kaj la tri, baldaŭ kvar, legacioj), la vickonsulo pri financoj enfokusigis specifan aplikon de la dekreto Karibe pri stabanoj.

Kvankam Roterdamo ankoraŭ anoncas Universalan Kongreson en Belfasto (Nord-Irlando, parto de Britio) dum julio 2021, en Londono oni jam decidis ke la mondkongreso de PEN Internacia ne okazos en Oksfordo (Anglio, parto de Britio) dum septembro 2021, pro timo de la pandemio: ekzistos nur virtuala asemblea surogato, kiel en 2020.

Kiel estroj de la Verda grupo (majoritata), respektive de la Blanka grupo (opozicia), ni scias ke la leĝodona povo en la Esperanta Civito devas kongrui kun la Universala Deklaracio pri la Homaj Rajtoj.

Dum sia hieraŭa kunsido per skajpo, laŭ monata kadenco sub la prezido de la Konsulo (sen. Riichi Karibe), la Kapitulo de la Esperanta Civito registris internan rotacion de delegoj: ekde Novjartago 2021 pri bibliotekoj okupiĝos sen. Conde Rey (vickonsulo pri klerigado) kaj pri kulturaj projektoj responsos sen.

Esperanta Naturamikaro kunvokis sian ordinaran Asembleon al Malago pli frue ol kutime: 14 januaro 2021. En la tagordo la renovigo de la kvinopa Komitato, kun la konfirmo de la eliranta prezidanto, sed ankaŭ interna rotacio.

En la Tago de la Esperanta Kulturo 2020 okazis lingvotesta sesio de KCE, komisie de la Esperanta Civito, en Malago ĉe la naturamika Esperanto-Domo. Sen. Manuela Blanco brile atingis la B2-diplomon laŭ LTSEC. Du aliaj hispanaj kandidatoj, por C1-diplomo, jam antaŭ la ekzameno estis taksataj kiel nesufiĉaj.

Skribis Federico Gobbo en decembro 2020: “Ekde ties formiĝo, la ĉefa strebo de la Esperanto-Movado estis ricevi rekonon fare de la ekstera mondo kiel memstara, sendependa, iel prestiĝa, socia realaĵo. Finfine, la retoriko de la pioniroj pri la fina venko kaj tiu de la bunta panoramo kiu konstituas la arĥipelagon de la raŭmistoj, tre similas.

La kongresoj (se raŭmisme interpretataj, do “kiel vojo al kresko”) estas grava kanalo por la esperanta kulturo. Bedaŭrinde ili ne okazis dum 2020, simile al 1916-19 kaj 1940-46, sed ne same, ĉar unuafoje ne kulpis milito aŭ diktaturo, sed la malpermesoj pro pandemio, en relative paca tempo.

Sen. Anna Bartek, gvidanta la opozicion nome de la Blanka grupo, ĵus interpelaciis la Konsulon konforme al la art. 27 par. 1 de la senata reglamento, leginte en Vikipedio ke “Nederlanda Esperanto-Junularo ricevis la flagon dum la 75-a IJK en Slovakio. Ĉar la 76-a IJK en Someren, Nederlando, ne okazis fizike pro la COVID-19-pandemio, la flago neniam estis transdonita.

TEJO fariĝis junulara sekcio de UEA meze de la 1950aj, kaj dum deko da jaroj ĝi progresis kiel “UEA en mallonga pantalono”, fortigante sian strukturon, multigante siajn sekciojn, ekspansiante kongrese, kreante novajn servojn (unuavice la revuon “Kontakto”). La bildo, ĝenerale pozitiva (ja kial malamiki al gejunuloj?), suferis pro generacia konflikto ekde la 1970aj.

La Kapitulo de la Esperanta Civito entagordigis kazon de antisemitismo (laŭ la difino de Wilhelm Marr, 1873), per teksto aperinta en grava esperantista periodaĵo. La periodaĵo ne rilatas al la Pakto, sed en la kazo estas profunde envolvita ankaŭ persono kiu havas la esperantan civitanecon.