La kresko de la prestiĝo de Kultura Centro Esperantista ĉe la Asocio de Lingvotestistoj en Eŭropo, la ekspansio de la kursaro kaj aliaj aranĝoj (inkluzive de la afrikaj), la zorgoj pro la administrado de la Esperanto-Domo en Svislando estas triobla pezo por la Komitato kaj specife la ŝultroj de la prezidanto, malgraŭ la helpo de Pro Esperanto kiel regio por la domflegado. Tial sen.
Surpriza konkludo de la ĉefa prelego de mag. Ruben Fernandez okaze de la 8a Lingva Kolokvo de KCE, 14-18 aprilo 22: por la kultura heredaĵo de Esperantio arkivoj pli gravas ol bibliotekoj. Ĉi-lastaj ne estas tiel fidindaj, male al arkivoj, kaj la bibliotekonomia evoluo riskas konduki al amaraj perdoj.
Post denunco de pola esperantisto el Bjalistoko, Universitato Adam Mickiewicz forpelis rusan esperantiston el sia kursaro. Oni ne scias ĉu la koncernato aliĝis danke al stipendio de Esperantic Studies Foundation en Usono. Je la oficiala komuniko:
La brita secesio, la skeptikeco de la Viŝegrada grupo (precipe Pollando kaj Hungario), la suverenismo de okcidenteŭropaj partioj (inkluzive de la malgajnanta Marine Le Pen) kondukas al la sama konkludo: ŝirmi sin sub la ombrelo de NATO, sed ekster la botoj de Eŭropa Unio. Al tiu ombrelo sin turnas nun ankaŭ tradiciaj neŭtraluloj, kiel Finnlando kaj Svedio.
HeKo 786 1-C, 9 apr 22
“NOTANTE, ke ĉiu aliĝinta asocio de UEA devas respekti tiujn celojn kaj tiun neŭtralecon kiel kondiĉo de daŭra aliĝinteco, POSTULAS konfirmon de la Estraro de REU, ke la eldiroj de ĝia prezidanto ne prezentas la starpunkton de la asocio, kaj por certeco PETAS rekonfirmon, ke REU daŭre akceptas kaj respektas la kondiĉojn de aliĝinteco, kiujn difinas la Statuto kaj Ĝenerala Regu
Tria baloto de la Ĝenerala Asembleo de Unuiĝintaj Nacioj kontraŭ Rusio pro la invado en Ukrajnon. Ĉi-foje la rezulto ne estis tiel evidenta kiel en la antaŭaj, ĉar anstataŭ centkvardeko da jesoj nur 93 sin esprimis por la eksigo de Rusio el la Konsilio de Homaj Rajtoj. Kaj anstataŭ la kutimaj kvin, Rusio trovis 24 subtenantojn, inkluzive de Popola Ĉinio.
Post la falo de la Berlina muro Eŭropo daŭre spertas konfliktojn inter slavaj popoloj. Foje temas pri tute trankvila divorco, kiel inter ĉeĥoj kaj slovakoj, sed en aliaj kazoj krevis sangaj militoj. Tiel inter serboj kaj kroatoj, kaj en Bosnio, kaj delonge en Ukrajno, kun la nuna (ĉu lasta?) tragedio.
La pekineske neŭtrala pozicio de la Universala (kies organo estas produktata en Moskvo) rilate al la milito en Ukrajno pli kaj pli embarasas ĝian membraron, kaj samtempe pruvas ke UEA ne meritas la titolon de reprezentanto de la esperantistaro. Lasta guto estas la militismaj deklaroj de la prezidanto de Rusia Esperanto-Unio, landa asocio de UEA.
Spite al malkresko de konsento, Viktor Orban denove gajnis la baloton en Hungario, en la pasinta dimanĉo. Samtage eĉ pli firma estis la sukceso de la eliranta premiero Aleksandar Vuiĉiĉ, reelektita en Serbio. Ili ambaŭ sin esprimis pli ol prudente rilate la interslavan militon sekve de la invado en Ukrajnon. Ĉu tiu sinteno klarigas ilian sukceson?
Kelkaj membroŝtatoj de Eŭropa Unio, interalie Germanio kaj Francio, forpelis hodiaŭ dekojn da diplomatoj el la ambasadoj de la Rusa Respubliko. La koncernaj dekretoj koincidas kun la ondo da indigno flusanta pro la malkovro de militkrimoj fare de la invadantoj en Ukrajno.
Iom post iom la establoj aliĝintaj al la Pakto por la Esperanta Civito anoncas la datojn de siaj ordinaraj asembleoj en 2022. Unu el ili (Afrika Esperanto-Instituto) jam okazis fine de januaro ĉe la Tanganika Esperanto-Domo en Buĵumburo.
“Heroldo de Esperanto” daŭrigas la kutimon aldoni specialajn paĝojn al siaj numeroj, tiel ke ili fariĝas 50% pli ampleksaj ol kutime.
