Hodiaŭ matene delegacio de la Esperanta Civito, konsistanta el du vickonsuloj kaj la amika gvidanto de prestiĝa loka kultursocieto, estis akceptita en oficiala renkonto kun la magistrato de Malago, reprezentata de skabeno rekte komisiita de la urbestro.
Kun la subteno de la Esperanta Civito, Kultura Centro Esperantista planas lanĉi dum la venonta aŭtuno telematikan universitaton, sub la nomo Esplora Instituto de Esperantologio. Probable ĝi ensorbos la nunajn sciencajn institutojn (Zamenhof kaj Dietterle), funkciante kiel departemento kun kvar katedroj kaj dudeko da kursoj, dum tri akademiaj jaroj.
La establoj aliĝintaj al la Pakto por la Esperanta Civito havis ĝenerale pozitivan jaron en 2020, malgraŭ la malfacila konjunkturo kaŭzita de la pandemio en la mondo. La stato pliboniĝis kaj finance kaj produktade, ĉe la ĉefaj paktintoj.
La batalo pro la pensioj de la roterdamaj oficistoj ŝajnas la lasta kordono en la interna krizo de la Universala. Marc Konijnenberg (profesie, laŭ propra difino, “flegisto de maljunaj demenculoj”) ĵus demisiis kiel A-komitatano (kaj elekta komisionano) de UEA, diskonigante la sekvan klarigon:
La brita secesio de Eŭropa Unio geopolitike pli proksimigus Londonon al Vaŝingtono. Sed ĉu tio konvenas al la insulanoj, se konsideri tion kio okazas trans la Atlantiko?
La semajno 11-17 januaro 2021 havos densan agendon en la Esperanta Civito, laŭ MET: envolvitaj estas la Kapitulo kaj tri paktintaj establoj; aparte grava estos la pritrakto de kvar projektoj.
Japana Esperanto-Instituto ĵus afiŝis la tradukon de letero el la eldonejo Gutenberg Orchestra, subskribita de s-ro Sugatsuke Masanobu, kaj datita 28 decembro 2020. S-ro Sugatsuke difinas sin ĉefredaktoro de “Esperanto Culture Magazine”, prezidanto kaj redaktoro de la firmao. La letero enhavas ĉi tiujn alineojn:
La Asembleo de Afrika Esperanto-Instituto estas kunvokita al Buĵumburo por la 22a de januaro 2021, je 11h00. Ĝi konsistos el la tri reprezentantoj de Kultura Centro Esperantista kaj la tri reprezentantoj de Societo Internacia de Paco Universala: fakte AEI havas du kolektivajn membrojn (KCE kaj SIPU) kaj neniun individuan membron.
En la historio de Esperantio ne mankas projektoj de universitato: ĝenerale ili ĉiuj fiaskis post certa tempo, plej longe daŭris Akademio Internacia de la Sciencoj San-Marino (1985-2020). Pli bonŝanca, sed ankaŭ relative malsekura, la sorto de universitataj kursoj pri esperantologio kaj interlingvistiko, kiel fako aŭ katedro en eĉ renoma universitato.
La brita secesio ekos definitive dum la venonta semajno. Unu el ĝiaj gravaj viktimoj estas la programo Erasmus, kiun Londono forlasas, kun granda desaponto de la akademia mondo.
La Konsulo MALrekomendas al la Civitaj parlamentanoj kaj al la establoj aliĝintaj al la Pakto por la Esperanta Civito subteni tian kampanjon kontraŭ japana eldonejo, kian iniciatis Svisa Esperanto-Societo kun la apogo de Universala Esperanto-Asocio kaj aliaj finvenkismaj establoj:
Vidu la informon en HeKo 750 8-A, 26 decembro 2020.
La kunprezidantoj de Svisa Esperanto-Societo (Mireille Grosjean kaj Dietrich Weidmann) dissendis alvokon por batali jure kaj amasmedie (ĉu eĉ per aikido?) kontraŭ japana entrepreno kiu “piratis la sanktan nomon” de la organo de Universala Esperanto-Asocio. La prezidanto de la Universala aliĝis al la premo tiurilate, dum Japana Esperanto-Instituto sekvas malpli sangosoifan taktikon.
