Kultura Centro Esperantista organizas simpozion en Svislando pri la temo: “Kian esperantiston konstrui? Renkonto pri la instruado de Esperanto”: ĝi estos pli andragogia ol pedagogia, kaj okazos reale, en la Esperanto-Domo de Ĉaŭdefono, 1-3 novembro 2025.
Laŭ la peto de Hilelista Esperanto-Komunumo (HEK) hieraŭ okazis tuthora Senatokonsulto pri la temo “Zamenhof kaj cionismo”, nome la aktualeco de la Zamenhof-penso vidalvide al la degenero en Palestino. Prezidis la Konsulino, sen. Lorena Bellotti kaj partoprenis kvar aliaj Verdaj kaj du Blankaj senatanoj (neniu grupestro); krome la invititaj vickonsuloj kiuj ne estas senatanoj.
La alveno de novaj, junaj aktivuloj vekas diversajn demandojn pri juro ene de la stabo de la Esperanta Civito: estas utile raporti al la tuta civitanaro pri ili kaj la koncernaj respondoj.
Ĉu la Konsulo povus vetoi normon, ekzemple leĝon, kaj rifuzi promulgi ĝin?
La prezidontiĝo de s-ro Fernando Maia jr kaj la decido mondkongresi en 2026 preskaŭ samlande kiel en 2025 forte incitis la internan opozicion de eksoficistoj kaj (eks)membroj de la Universala.
Malrapide sed regule daŭras la produktado de la dua eldono de “Historio de la esperanta literaturo”, kiu atingis la 15an ĉapitron, nome kvaronon de la libro; c-anoj Giorgio Silfer redaktas kaj Alessio Giordano enpaĝigas (kaj Carlo Minnaja atente provlegas), kun rezulto enhave apenaŭ modifita sed grafike revoluciita, ankaŭ pro la enmeto de raraj bildoj.
Pli kaj pli da teatro en la 14a Kultura Esperanto-Festivalo (28 julio — 3 aŭgusto 2025), jam la kvara fojo sinsekve en Svislando: jam pli ol en Danlando kaj same kiom en Svedio. Arno Lagrange prezentos “Ŝaknovelo” laŭ Stefan Zweig, dum alia dramo de Giorgio Silfer premieros, anstataŭ la pli frue anoncita “La dimanĉa brokantisto”.
Kiel kristanino mi kontraŭas la ideojn de multaj “genristoj” kaj ne konsentas pri lugravedeco. Tamen la rajto manifestacii estas fundamenta por Esperantiano, se la manifestacio kongruas kun la Universala Deklaracio pri la Homaj Rajtoj. Tial mi donas mian aliĝon al la morgaŭa parado, kiel senatano de la Esperanta Civito en Hungario.
Kvankam li rekandidatiĝis regule, la israela ŝtatano el hebrea etno (ja nur 75% da israelanoj estas hebreoj) prof. Amri Wandel ne plu sidos en la nova estraro de la Universala, kiun li nun vicprezidas kaj kies estrarano li estis en diversaj mandatoj ekde la 1990aj.
Dum la lastaj tri jaroj milito fariĝis pli kaj pli aktuala temo en Eŭropo, kvankam en Esperantio oni ankoraŭ perceptas ĝin malpli intense ol estis la konflikto ene de Jugoslavio dum la 1990aj: ne hazarde tiu ĉi produktis legindan originalan prozaĵon (de Spomenka Ŝtimec), analoge al la poeziaj dolorkrioj (de Kálmán Kalocsay) tra la dua mondmilito, dum la nunaj “boaaj” aŭ “bokaj” poetoj ne
La translokado de la orienta legacio de la Esperanta Civito el avenuo Thököly en Budapeŝto estas kompletigita, danke al niaj stabanoj Anna Bartek kaj Giorgio Silfer, kun la financa subteno de anonima mecenato.
El kio vivas la supernaciaj realaĵoj en Esperantio? Kun la escepto de la du en Roterdamo, la neregistarajn organizojn nutras la membrokotizoj: tiel estas por SAT, ILEI kaj aliaj; male UEA pli kaj pli dependas de la subvencioj el Eŭropa Unio, kaj TEJO preskaŭ tute.
La situacio en la Mediteraneo estas pli kaj pli riska, precipe post la atako de Israelo kun la apogo de Usono, kaj favoraj deklaroj de aliaj okcidentaj registaroj, kontraŭ Irano: la milita stato povas rapide evolui al individuaj terorismaj agoj, en kunteksto kie la respekto de internacia juro kaj la mezuro de reprezalioj ne estas plu sub kontrolo.
